اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر برخی فاکتورهای سیگنالی تأثیر گذار بر سلولهای ماهواره ای در موش های نر ویستار

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر میزان فاکتورهای میواستاتین و tgf-? سرمی در موش های صحرایی بود. به همین منظور تعداد 20 سر موش صحرایی نر بالغ 150-250 گرمی خریداری شده از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به صورت تصادفی به دوگروه کنترل وتمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته و هفته ای 5 جلسه روی نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و 26 پله با حمل یک وزنه به میزان 30 درصد وزن بدن خود که به دم آنها بسته می شد، تمرینات خود را آغاز نمودند و این میزان صورت فزاینده در هفته آخر به 200 درصد وزن بدن حیوانات رسید. تمرینات شامل 3 نوبت 4 تکراری با 3 دقیقه استراحت بین نوبت ها بود. خونگیری از چشم موش ها توسط لوله های موئینه به عمل آمد و اندازه گیری میوستاتین و tgf-? هر دو با کیت الایزا انجام شد. نتایج آزمون t-test در گروه های مستقل نشان داد که سطوح سرمی میوستاتین در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار(001/0=p) کاهش یافته است(مقاومتی= (mg/d)62/19± 82/71 در برابر کنترل= (mg/d)49/17 ± 86/105)، همچنین سطوح سرمی tgf-? در بین گروه مقاومتی و کنترل تفاوت معناداری نداشت(725/0= p) (مقاومتی=09/54 ± 48/153در برابر کنترل= 85/32 ± 62/160). در مجموع می توان نتیجه گرفت تمرین مقاومتی باعث افزایش قدرت و کاهش سطوح سرمی میوستاتین می شود و همچنین، هر چند سطوح سرمی tgf-? در گروه تمرینی تفاوت معنی داری با گروه کنترل نداشت ولی بطور کلی مقدار آن در گروه آزمایش بر اثر تمرین مقاومتی کاهش پیدا کرده بود.